Z góry uprzedzam, że ten wpis będzie wyjątkowo mało paranormalny. Będzie bardziej prześmiewczy.

W grudniu, jak świat długi i szeroki, gruchnęła wieść o śmierci Umiłowanego Jak Jasna Cholera Najjaśniejszego Słońca Świata przywódcy Korei Północnej, Kim Dzong "Jajawciąg" Ila, jednego z największych tyranów i dzieciorobów naszych czasów (ponoć cały parlament KRLD jest "zapłodniony" dzieciakami Kima).

Gość ów znany był z wielu rzeczy. Między innymi z panicznego lęku przed lataniem oraz z tego, że aby mu ulżyć, kochający naród wyposażył go w zajebiście opancerzony pociąg, którym podróżował po kraju oraz za granicę. Każda jego wizyta w każdym mieście oznaczała dla wszystkich jego mieszkańców ogromne kłopoty - już tam pieprzyć wieszanie dekoracji i te sztuczne uśmiechy "szczęścia", wszak wiadomo, że ludzie w Korei Północnej ze szczęścia wyłażą na ulice i z głodu umierają. Gdziekolwiek się tylko Kim pojawił, wstrzymywano całą komunikację miejską oraz pracę dworców kolejowych, tak że ludzie nie mieli nawet czym do pracy pojechać. No i kontrole, kontrole, kontrole, żeby ktoś czasem nie splamił honoru swojej rodziny, pozbawiając życia "kochanego" wodza.

Kim znany był również z tego, że uwielbiał "paczeć". Bogatą dokumentację jego działalności paczowiczowskiej zawiera strona zatytułowana "Kim Jon Il looking at things". Adresu nie podaję, nie trzeba, dość łatwo znaleźć tę witrynę w Google. Spoglądając na zdjęcia, na których Kim się paczy, można odnieść wrażenie, iż ów brzydki jak noc listopadowa sflaczały pryszczaty skurwysyn był pierwowzorem znanego z Kwejka niejakiego kota. Kim Dzong Il paczy na książki, Kim Dzong Il paczy na jabłka, Kim Dzong Il paczy na kwiatki, Kim Dzong Il paczy na paczącego się generała. Generalnie rzecz ujmując, Kim Dzong Il paczy na fszysko, bo fszysko bez paczenia Kima by nie istniało. Nie znalazłem jedynie zdjęcia, na którym Kim Dzong Il paczy na lustro - ale może w Korei Północnej nie ma luster? Podobnie zresztą jak dziko rosnących kwiatów - zapewne lustra jak i kwiatki wygłodniały naród dawno już zjadł. Na jednym z filmów widziałem przecież, jak ludzie wcinali wodorosty (tak, takie ujęcie wyciekło poza granice KRLD! wygłodniali Koreańczycy wpierdalają morskie zielsko!).

Pierwotnie jednak ta notka miała traktować o czymś innym. Mianowicie w jednym z filmów dokumentalnych, które oglądałem (nie pamiętam tytułu - któryś z filmów dostępnych po polsku na YouTube),  przytoczona została relacja pewnej tłumaczki, która towarzyszyła Kim Ir Senowi i Kim Dzong Ilowi podczas ich wizyty we wschodnich Niemczech w latach osiemdziesiątych. Owa pani twierdziła, że sprawiali oni wrażenie ludzi kompletnie niewykształconych (nie wiem jak z Dzong Ilem, ale Ir Sen w rzeczy samej prawdopodobnie miał za sobą tylko podstawówkę, z tego co pamiętam), którzy nie przeczytali w życiu ani jednej poważnej książki.

Gdy więc usłyszałem o śmierci Kim Dzong Ila, zadałem sobie pytanie - jak to możliwe, że taki skończony, tępy, niedouczony i z niepospolicie wątpliwym wykształceniem debilotyran mógł umrzeć "w stanie wielkiego napięcia umysłowego"? A do tego doszło jeszcze "napięcie fizyczne"! Co on robił w takim razie? Stawiał klocka w Tetrisie, czy jak?

No i tak narodziła się kolejna niezwykle trudna do rozwiązania zagadka. Tylko jedno jest pewne - Kim znowu paczy. Na sztuczne kwiatki paczy od spodu.